Το θριαμβευτικό πέρασμα των Whitesnake στη νέα εποχή
Πολλά από τα αγαπημένα μας albums σαρανταρίζουν μέσα στη δεκαετία που διανύουμε. Ένδειξη αφενός της διαχρονικότητας τους καθότι τα μνημονεύουμε μέχρι σήμερα κι αφετέρου της αιώνιας αναφοράς στη δεκαετία του 80. Πολλά από αυτά έχουν απλά τη στόφα του υπερκλασικού, άλλα αποτελούν σημαντικά turning points σε μουσικές καριέρες, ενώ υπάρχει κι η κατηγορία των albums που συνδυάζει τα δύο προαναφερθέντα.
Κάπου στο 1984-85 οι ανακατατάξεις στο στρατόπεδο των Whitesnake είναι πολλές και διάφορες. Σιγά σιγά η παλιοφρουρά των Bernie Marsden, Mel Galley και Mick Moody μας αφήνει. Μιλάμε για την κιθαριστική ομάδα με την οποία ο Coverdale καρφώθηκε μια και καλή στον Hard Rock χάρτη, ξεχωρίζοντας ως ο frontman των Whitesnake κι όχι απλά ο αντικαταστάτης του Ian Gillan στους Purple. Ο νέος axeman λοιπόν που θα σηκώσει το μεγάλο βάρος της προσαρμογής είναι ο John Sykes, με ένα αξιοσέβαστο βιογραφικό μέχρι τότε ως κιθαρίστας των εξαιρετικών Tygers of Pan Tang κι ως δίδυμο με τον Scott Gorham στο Thunder & Lightning, το κύκνειο άσμα των Thin Lizzy. Το εκ των blues ορμώμενο hard rock του Slide it In και των προηγούμενων albums των Snake δεν πείθει στην παρούσα συγκυρία, καθώς δε η Μέκκα του rock είναι πλέον το Los Angeles πλέον, οι κανόνες του παιχνιδιού είναι συγκεκριμένοι.
1987 λοιπόν. Ο Coverdale μόλις έχει αναρρώσει από μια ρινική μόλυνση η οποία παραλίγο να του στοιχίσει την καριέρα του. Το ομώνυμο album "Whitesnake" κυκλοφορεί και παρασύρει τα πάντα στο πέρασμα του. Νο 2 στο Billboard, Νο 8 στα albums charts στην Αγγλία και 8 εκ. πωλήσεις. Επανακτελέσεις των ήδη κλασικών Crying In The Rain και Here I Go Again, Bad Boys, Children of the Night, Give Me All Your Love και σε κάθε περίπτωση έχουμε να κάνουμε με έναν αψεγάδιαστο δίσκο γεμάτο εθιστικά κλασικά τραγούδια και εξαιρετική απόδοση από μουσικούς και παραγωγό. Και φυσικά τα δύο αιώνια τραγούδια του album, η μπαλάντα Is This Love που αρχικά προοριζόταν για την Tina Turner, τραγούδι καταδικασμένο να ακούγεται μέχρι σήμερα, ορισμός της power μπαλάντας. Και φυσικά το Still of the Night, (νο 27 τραγούδι στη λίστα με τα καλύτερα όλων των εποχών του έγκριτου VH1) με το φοβερό βίντεο και τη συμμετοχή της μέλλουσας συζύγου του Coverdale της Tawny Kitaen (RIP) Η κυκλοφορία του δίσκου είχε και τις ανακατατάξεις της, καθώς το πρόβλημα υγείας του Coverdale εξάντλησε την υπομονή του Sykes και ουσιαστικά έληξαν την όποια σχέση μεταξύ των δύο. Αμέσως μετά την κυκλοφορία του δίσκου προσελήφθησαν στις κιθάρες ο φέρελπις Ολλανδός Adrian Vanderberg και ο Vivian Campbell (πρώην Dio, νυν Def Leppard).
Το ρίσκο του Whitesnake 1987 στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία καθώς το συγκρότημα αποφάσισε να αφήσει τη blues βάση και αισθητική, μπαίνοντας σε άγνωστα για αυτό μονοπάτια όπου γκρουπ σαν τους Guns N Roses είχαν ήδη γίνει φίρμες. Ο δίσκος είχε το ιδανικό πακέτο τραγουδιών συνδύασε με μεγάλη επιτυχία το ένδοξο παρελθόν της μπάντας με την τάση της εποχής. Το αποτέλεσμα όχι απλά δικαίωσε τον Coverdale αλλά οι Whitesnake κυκλοφόρησαν τον πιο heavy και κομβικό δίσκο της καριέρας τους. Το album θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ένα μεγάλο αναπαυτικό μαξιλάρι για το συγκρότημα. Ήταν τόσο μεγάλη η επιτυχία του που εδραίωσε τον David Coverdale σαν ανδρικό και τραγουδιστικό πρότυπο, ενώ το όνομα των Whitesnake είχε γραφτεί με χρυσά γράμματα στη βίβλο του ροκ και δε θα έβγαινε ποτέ από εκεί. Ήταν σίγουρα η μεγαλύτερη στιγμή τους.
